Theory of evolution and gray sexuality

ABSTRACT / INTRODUCTION

This essay in half its length examines the necessary aspects of the evolution theory related to the assertions of the grey sexuality (non –binary, multi-gender, etc.) political, religious and scientific post- gnostic movement. It follows the classical views of Erwin Schrodinger, who by his wave equation, is basically responsible for modern biology; and the perspective of the population geneticist Masatoshi Nei. It also deals with the important views of Elliot Sober and Robert I. Richards regarding evolution and Darwin.¹

The rest of the essay examines characteristics of the movement and views and circumstances involved that helped its ascendancy into one of the main ingredients and of the current political and intellectual mainstream. It thus discusses: the religious-like nature of the movement ; their perception for the creation of a new genos, a new genotype, a new genetic constitution which goes back to the middle eastern origins of populist Christianism; Darwin’s religious like ‘intelligent selector’; Darwin’s view on the ‘common ancestry’ according to which lineages of different species faced no walls (no insuperable species boundaries) in their evolution; the (even) feign Lamarckism which is always present in the last 200 years; the Romanticism movement which culminate in the German ‘Naturphilosophie’;-and its continuation in the Artaman League; the pivotal role of Alexander von Humboldt, and his reliance on teleological and ‘organic’ metaphors΄; the concept του ‘organic’ which runs through Marxism; the non-scientific agenda (Franz Boas, Frankfurt School, critical theory, postmodernism) which took out all biological perspectives from the social sciences and replaced them with concepts of culture. All these attempts managed to absorb God plus a certain tribalism into the ‘laws of nature’ (despite their claims of trying to produce the exact opposite results) and thus annul the work of Greek thought and cripple logical precision. This attempt to alter the scientific thought which possibly took its final form in the 1950’s –and produced the supernatural characteristics of today’s genomic medicine; the holism and string theory pranks, etc. but also led (out of despair I suppose) good scientists like Gerard 't Hooft to try measure ontology mathematically are also discussed in this essay.

The attempts of the self-proclaimed ‘philosophers of the epistemology of race’ that is censor like-academia based pressure groups (Appiah, Stephanie Mallia Fullerton, etc. ) to educate themselves in order to handle related scientific issues are also discussed. The result of these efforts is most probably the current gradual withdrawal of the non –binaries, etc. from the genetic constitution claims and the transfer to the gender dysphoria claims.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ (EVOLUTION)

Το 1944 ο Schrodinger παρουσίασε σε ομιλίες του στην Ιρλανδία το “What is life”. Το βιβλίο αυτό περιείχε τις σκέψεις του για την κατάσταση της Βιολογίας εκείνη την εποχή. Φάνηκε χρήσιμο σε αρκετούς όπως για παράδειγμα στον James Watson και στον Francis Crick που αναθεώρησαν τον μέχρι τότε τρόπο δουλειάς τους και 9 χρόνια αργότερα (1953) βρήκαν την μοριακή δομή του DNA.

Ο Schrodinger στηρίχτηκε στην μέχρι τότε δουλειά του Max Delbrück και έκανε μερικές διορατικές προτάσεις για το μέλλον. Ίσως να ήταν πιο εύκολο για τον Schrodinger να ασχοληθεί με τον Delbrück μια που και αυτός ήταν ένας φυσικός που ασχολήθηκε με την Βιολογία². Είχαν επίσης ένα κοινό γερμανικό επιστημονικό υπόβαθρο.

Σε κάποια σελίδα του “What is life” ο Schrodinger γράφει: ‘αλλά βασικά είναι η όλη η (τετραδιαστατη) μορφική δόμηση; η ορατή και εμφανής φύση του διακριτού (individual) η οποία αναπαράγεται χωρίς σημαντική αλλαγή για ολόκληρες γενιές, σταθερή μέσα στους αιώνες- όμως όχι για πάνω από δεκάδες χιλιάδες χρόνια’

Το όριο των 10.000 χρονων που βάζει ο Schrodinger το 1944 το βλέπουμε δεκαετίες μετά και στην δουλειά του Masatoshi Nei και μάλιστα αρκετά πιο εξελιγμένο. Δεν νομίζω πως έψαξε για κάποιο στοιχείο που προκαλεί τις μεταλλάξεις, για κάποιο μεταλαξιογονο (mutagenic element) της ανθρώπινης πορείας ο Schrodinger στο βιβλίο που προαναφέραμε. Άλλωστε η δουλειά του ήταν ένα βιβλίο 60 περίπου σελίδων για το ‘γενικό ακροατήριο’. Ο Nei όμως σε μια εποχή που η μοριακή βιολογία έχει αναπτυχθεί (και αυτός συνέβαλλε αρκετά στην ανάπτυξή της) δηλώνει το 2014³ πως ‘ Νομίζω πως υπάρχει ένα μεταλαξιογονο στην ανθρωπινή πορεία (εγχείρημα) αλλά είναι πολύ δύσκολο να συλλέγεις τις σχετικές αποδείξεις. Εμφανίστηκε μόνο, ας πούμε, τα τελευταία 10.000 χρόνια και δεν ξέρω αν αυτό αλλάζει την συχνότητα μεταλλάξεων (rate of mutation)’⁴.

Βλέπω λοιπόν την άποψη του Nei (η οποία φυσικά λαμβάνει υπόψη την δουλειά που έγινε μέσα στα 70 χρόνια από την έκδοση του βιβλίου “What is life”) να μοιάζει σαν απάντηση στην άποψη του Schrodinger , δηλαδή στο ότι: ‘‘οι μεταλλάξεις (mutations)… είναι ευκαιριακές μεταβολές, τυχαίες καταστάσεις (jumping variations) με μικρές διαφορές από τις ενδιάμεσες μορφές (forms) που παρουσιάζονται (στην διαδικασία της εξέλιξης)... Μια που να πρέπει να υπολογίσουμε, να λάβουμε υπ όψιν και τις σπάνιες μεταλλάξεις που προέρχονται από τυχαίες διακυμάνσεις της θερμικής κίνησης δεν πρέπει να εκπλαγούμε και πολύ από το ότι η φύση κατάφερε να κάνει μια διακριτική επιλογή ορίων η οποία είναι τέτοια ώστε να κάνει αναγκαία την σπανιότητα του mutation ”.

Είναι σημαντικό που από εκείνη την εποχή ο Schrodinger αντιλαμβάνεται την μετάλλαξη σαν την πιο σημαντική κινητήρια δύναμη της εξέλιξης⁵. Ο Schrodinger αναγνωρίζει, φυσικά, από εκείνη την εποχή το μπέρδεμα του Δαρβίνου σε σχέση με τις μεταλλάξεις: ‘ Ο Δαρβίνος έκανε λάθος στο να θεωρήσει ότι οι μικρές συνεχείς, μεταβολές καταστάσεων (variations) που είναι σίγουρο ότι θα παρουσιάζονται ακόμα και μέσα στους πιο ομογενείς πληθυσμούς είναι ένα μέσο με το οποίο η φυσική επιλογή (natural selection) εμφανίζεται’ . Και είχε δίκιο και σε αυτό γιατί ο Δαρβίνος δεν ασχολήθηκε (όσο και αν ακούγεται παράδοξο) ουσιαστικά με την φυσική επιλογή (natural selection) λέει ο Nei.

Και θα συμφωνήσει κάποιος με τον Nei, αν διαβάσει τα βιβλία του Δαρβίνου ‘Καταγωγή των Ειδών’ ( “Origin of Species”) και το ‘Εμφάνιση του Ανθρώπου ‘’ (“Descent of Man”). Η φυσική επιλογή δεν ήταν γι’ αυτόν η αποκλειστική αιτία της εξέλιξης (evolution) και άφησε ένα πεδίο δράσης στον μηχανισμό του Λαμάρκ (Lamarck), όπως διαπιστώνει και ο Elliot Sober⁶.

Ο Δαρβίνος ήταν κοντά στις κοινωνικές απόψεις της εποχής του και μάλιστα όχι και τόσο σκληρός Νατουραλιστής. Η ‘φυσική επιλογή’ ήταν γι’ αυτόν μια νοήμων (intelligent) και ηθική δύναμη. Το 1844 πολλά χρόνια πριν γράψει το “Origin of Species” έγραψε ένα κείμενο στο οποίο παρουσίασε εν συντομία τις βασικές θεωρητικές του θέσεις. Μέσα σε αυτό παρουσιάζει μια οιονεί θρησκευτική, υπερφυσική πραγματικότητα, ένα αόρατο χέρι, το οποίο έχει τη δυνατότητα (μια δυνατότητα που δεν έχει ο άνθρωπος) να παρατηρεί διαχρονικά τις ανεπαίσθητες διαφορές του συστήματος της ‘εξέλιξης’ και να παρεμβαίνει μέσω της ‘φυσικής επιλογής’ για να διορθώνει τα πράγματα. Αυτό το ονομάζει νοήμων επιλογέα (“Intelligent selector”). Αλλά ακόμη και η Δαρβινική μετάλλαξη είναι αρκετά ακαθόριστο. Η τυχαία μεταβολή κατάστασης, η διακύμανση (random variation) στον Δαρβινικό κύκλωμα του νοήμονος επιλογέα (Intelligent selector) μας αποκλείει την γνώση της αιτίας της εμφάνισης μιας παρέκκλισης μέσα σε ένα πληθυσμό. Αλλά θα συζητήσουμε για αυτά σε άλλο σημείο του κειμένου.

Βέβαια οι σελίδες από τις οποίες πήρα τις λίγες φράσεις του Schrodinger προκάλεσαν σημαντικές συζητήσεις αλλά η πρόσφατη γνώμη του Nei⁷ δείχνει ότι βασικά προβλήματα στο θέμα αυτό δεν έχουν ξεπεραστεί, θέματα όπως πιο είναι το στοιχείο που προκαλεί τις μεταλλάξεις (mutagenic element) της ανθρώπινης λειτουργικότητας και πώς το στοιχείο αυτό αλλάξει την συχνότητα μεταλλάξεων (rate of mutation) και άλλα πιο βασικά θέματα όπως το αν το DNA καθορίζει τα πάντα όπως πιστεύει ο Nei κλπ.⁸

‘Η φυσική επιλογή συμβαίνει καμιά φορά’ λέει ο Nei ‘ επειδή μερικοί τύποι μεταλλαγών (variations) είναι καλύτεροι από άλλους ’. Αλλά τι σημαίνει ‘καλύτεροι’? Πρέπει να εξαιρέσουμε νομίζω εδώ το (νέο) Δαρβινικό “διαδικασία βελτιστοποίησης της οργανικής ικανότητας” όπως είδαμε λίγο πιο πριν. Πρέπει να πάμε πίσω ξανά, να δούμε την ακολουθία σκέψης του Schrodinger για να βρούμε τι είναι αυτό το ‘καλύτερο’. Έχω την εντύπωση ότι την απάντηση την δίνει ο Schrodinger στο βιβλίο του “Mind and matter” το οποίο γράφτηκε το 1956. Είναι ένα δύσθυμο βιβλίο, δεν έχει κάτι χαρούμενο όπως τα προηγούμενα 4-5 μικρά όπως αυτό βιβλία του, που όπως είπα ήταν κυρίως δημοσιεύσεις ομιλιών του. Ίσως να είναι και το τελευταίο βιβλίο του που εκδόθηκε πριν πεθάνει 5 χρόνια αργότερα.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι συνέπειες της ‘εξέλιξης’ για το μέλλον του ανθρώπινου είδους δεν απασχολούσαν ανοιχτά τους επιστήμονες που ακολουθούσαν τον Δαρβινισμό. Ακόμη και οι αγνωστικιστές, ‘ανθρωπιστές’⁹ (humanists) οπαδοί του δεν ασχολούνταν ανοιχτά με αυτό το θέμα. Υπήρχε ένας διαχωρισμός ανάμεσα στα επιστημονικά συγγράμματά τους, όπου δεν καταπιάνονταν καθόλου με το θέμα αυτό και σε μικρά συγγράμματά τους που απευθύνονταν στο ευρύ κοινό στα οποία ασχολούνταν λίγο με το θέμα. Ίσως -όπως ισχυρίζονται κάποιοι- αυτός ο διαχωρισμός και αυτή η αποφυγή να οφείλονταν στο ‘κακό όνομα’ που είχε αποκτήσει ο Δαρβινισμός από την χρήση των γραπτών του Herbert Spencer μέσα στα οποία η ‘εξελικτική’ θεωρία χρησιμοποιούνταν για την δικαιολόγηση της κατάργησης της κοινωνικής βοήθειας στους φτωχούς, στους φρενοβλαβείς, στους ανάπηρους, σε όλους γενικά που θεωρούνταν χαμένοι στον αγώνα για την επιβίωση¹⁰.

Ίσως όμως ο Δαρβινισμός να μην έχει να πει ουσιαστικά τίποτα καινούργιο για τον ρόλο που έχουν τα μέλη ενός είδους στο να επηρεάζουν τις τάσεις της ‘εξέλιξης’. Αυτή είναι και η άποψη του Schrodinger για τον Δαρβινισμό : ‘οι δραστηριότητες ενός είδους στην διάρκεια της ζωής του μοιάζει να μην έχουν καμιά σημασία για την βιολογία. Αλλά όμως βλέπουμε γύρω μας συνήθειες (των ζώων π.χ.) οι οποίες κληρονομούνται και αν αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από τον ορθόδοξο Δαρβινισμό, τότε πρέπει να εγκαταλείψουμε τον Δαρβινισμό’¹¹

Το 1956¹² ο Schrodinger βλέπει πως ο Δαρβινισμός είναι προβληματικός και θεωρεί ότι αν και δεν έχουμε δει ότι η ‘αλλαγή συμπεριφοράς (behavioral change) μεταβιβάζεται στις επόμενες γενιές μέσω γονιδίων (genom) ούτε με άμεση κληρονομική μεταβίβαση’, παρ’ όλα αυτά ‘αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μεταβιβάζεται’. Παρατηρεί επίσης ότι είναι δύσκολο να δούμε αν κάποτε θα μπορέσουμε να ενσωματώσουμε τις αλλαγές συμπεριφοράς σε κάποιον μηχανισμό κληρονομικότητας.

Βλέπουμε, σχεδόν 60 χρόνια μετά, τον Nei να έχει βάλει σε δεύτερη θέση την ‘φυσική επιλογή’, δηλαδή μετά την μετάλλαξη και να προσπαθεί να βρει το μεταλλαξιογονο της ανθρώπινης πορείας, ένα πράγμα που θα απαντήσει στις αμφιβολίες του Schrodinger για την δυνατότητα της άμεσης κληρονομικότητας των αλλαγών συμπεριφοράς.

Ακόμη δεν έχουμε απαντήσει όμως στο τι σημαίνει ‘ καλύτερο ’ στην φράση του Nei: ‘μερικοί τύποι μεταλλάξεων είναι καλύτεροι από άλλους’

Είδαμε προηγουμένως την ατολμία των Δαρβινιστών να ασχοληθούν με το θέμα του πώς μπορούμε να επηρεάσουμε τις τάσεις της εξέλιξης αν και κάτι τέτοιο είναι απαγορευμένο από τον Δαρβινικό ‘νοήμονα επιλογέα’.

Ένας από τους πρώτους / ο πρώτος ίσως που το προσπάθησε, ήταν ο Julian Huxley. Ο Schrodinger αναφέρει πως πήρε την ιδέα για τα πιο κάτω από ένα βιβλίο του Huxley (μάλλον το Evolution, the Modern Synthesis’ – 1942). Την ιδέα του Huxley ο Schrodinger την χαρακτηρίζει σαν ‘παραποίηση της θεωρίας του Λαμάρκ’ και την αποδίδει ως εξής: ‘όταν οι αρχικές διακυμάνσεις, οι αρχικές μεταβολές δεν είναι πραγματικές μεταλλάξεις, δεν μπορούν να μεταβιβασθούν κληρονομικά, παρ όλα αυτά αν είναι επωφελείς (για κάποιο λόγο) μπορεί να ενισχυθούν από την οργανική επιλογή (organic selection) και να ανοίξουν τον δρόμο για πραγματικές μεταλλάξεις οι οποίες θα αξιοποιηθούν αμέσως, αν τυχόν προκύψει να εμφανιστούν προς την επιθυμητή κατεύθυνση’.

Τώρα εκτός από το ‘μερικοί τύποι μεταλλάξεων είναι καλύτεροι από άλλους’ του Nei έχουμε και δύο νέα άγνωστα πράγματα: το ‘πραγματικές μεταλλάξεις’ και το ‘ επιθυμητή κατεύθυνση’ των Schrodinger and Huxley.

H ‘οργανική επιλογή’ δεν είναι παρά μια προσομοίωση όπου με ιδέες του Λαμάρκ προσπαθούν να συγκαλύψουν την αφωνία του Δαρβινισμού όσον αφορά τον ρόλο της ανθρώπινης δραστηριότητας στην εξέλιξη.

[...]

¹ The essay is a translation into Greek of the original text which was written in English.

² Αν και πιστεύω ότι η Βιολογία πρέπει να ξεφύγει από την Φυσική. Ένα από τα προβλήματα της Βιολογίας ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει ακόμη τις παγίδες που της βάζει η Φυσική και για αυτό παράγει μόνο αντίγραφα της.

³ 16/3/2014, Discover Magazine

⁴ Μετάλλαξη είναι κάθε αλλαγή στο DNA όπως ας πούμε η νουκλεοτιδική αντικατάσταση η παρεμβολή, μια μεταβολή των χρωμοσωμάτων, η γονιδιακή ενίσχυση , γονιδιακός αναδιπλασιασμός (genome duplication) (M. Nei, ‘Mutation Driven evolution’, Oxford University Press, 2013)

⁵ Ο Schrodinger στηρίχθηκε στην ερμηνεία του χημικού δεσμού που έδωσαν οι Heitler-London;σε ένα άρθρο του 1934 του N.W. Timofeeff, σε ένα τύπο για το χρόνο αναμονής σταθεροποίησης που εξαρτάται από την θερμοκρασία ( time expectation -of stability dependent on temperature) των M. Polanyi & E. Wigner στον οποίο εφήρμοσε εκτιμήσεις (estimations) από μια εργασία των Delbruck, N.W. Timofeeff and K.G. Zimmer και φυσικά στην Θεωρία της Μετάλλαξης του De Vries. Πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι εκείνη την εποχή νόμιζαν ότι τα γονίδια ήταν πρωτεΐνες αλλά ο Schrodinger απέφυγε αυτή την παγίδα.

⁶ Elliot Sober “Origin Backwards” PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America), June 16, 2009

⁷ Ο Δαρβίνος ποτέ δεν απέδειξε την εμφάνιση της φυσικής επιλογής. Ποτέ δεν έδωσε ισχυρές αποδείξεις για κάτι τέτοιο λέει ο Nei και συνεχίζει: Μετάλλαξη σημαίνει αλλαγή στο DNA για παράδειγμα μέσω νουκλεοτιδικής αντικατάστασης η παρεμβολής ( substitution or insertion of nucleotides). Πρέπει πρώτα να γίνει αυτή η αλλαγή και ύστερα η φυσική επιλογή μπορεί να συμβεί, να εμφανιστεί η όχι. Η λαϊκιστική αντοχή του Δαρβινισμού στον χρόνο εξηγείται και από τον οξυδερκή χαρακτηρισμό του Nei: ‘ Στον νέο – Δαρβινισμό η εξέλιξη είναι μια διαδικασία βελτιστοποίησης της οργανικής ικανότητας (με την έννοια της δυνατότητας ενός οργανισμού να επιβιώνει και να αναπαράγεται). Αλλά στην θεωρία της εξέλιξης που βασίζεται στην μετάλλαξη η εξέλιξη είναι μια διαδικασία αύξησης η μείωσης της πολυπλοκότητας ενός οργανισμού. Γενικά πιστεύουμε ότι η φυσική επιλογή επιλέγει ένα χαρακτηριστικό (type). Αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά παραλλαγών (of variations), και είναι εντάξει, επιζούν, χωρίς κανένα πρόβλημα. Για παράδειγμα, αν τα μπλε μάτια ήταν καλύτερα για κάποιο λόγο στην Σκανδιναβία , αυτό το mutation έχει ένα επιλεκτικό πλεονέκτημα και φυσικά ύστερα αυτό το πλεονέκτημα θα εμφανίζεται περισσότερο σε αυτόν τον πληθυσμό. Αλλά πρώτα πρέπει να έχεις το mutation. Και η φυσική επιλογή δεν είναι τόσο ξεκάθαρη. Σε μερικές περιπτώσεις είναι, αλλά όχι πάντοτε. Η συχνότητα του γονιδίου των μπλε ματιών μπορεί να αυξήθηκε και τυχαία παρά με την φυσική επιλογή. Το μπλε χρώμα στα μάτια είναι το ίδιο αποτελεσματικό με το πράσινο. Και τα δυο βλέπουν’ 16/3/2014, Discover Magazine

⁸ Αλλά τον βλέπουμε να λέει: ‘ Αλλά ήταν δύσκολο να το αποδείξω ..σαράντα- πενήντα χρόνια μετά ακόμη προσπαθώ να το αποδείξω’. 16/3/2014, Discover Magazine

⁹ Βασικά νατουραλιστές όπως θα δούμε αργότερα.

¹⁰ Και είναι γεγονός όμως ότι ύστερα από πιέσεις του Alfred Russell Wallace, ο οποίος είχε σκεφτεί την ίδια εποχή ανεξάρτητα από τον Δαρβίνο σχετικά όμοιες θεωρίες για την ‘εξέλιξη’ και την ‘φυσική επιλογή’ (τις οποίες σταμάτησε να αναπτύσσει ύστερα από την εμπλοκή του με τον πνευματισμό (πνευματισμός -spiritualism εκείνη την εποχή είχε πάρει μια πολιτική διάσταση ‘ξεφεύγοντας’ κάπως από την μαγεία) έβαλε στην εισαγωγή της πέμπτης έκδοσης του “Origin of the species” την φράση του Herbert Spencer: ‘επιβίωση του ισχυρότερου’.

Ο Δαρβίνος το έκανε μάλλον αυτό για να προωθήσει σε διάφορους κύκλους τις απόψεις του. Η φράση αυτή μοιάζει να είναι ‘εκτός κειμένου’ στο βιβλίο του μια που όπως λέει και ο Richards (Robert I. Richards: “Darwin’s Place in the History of Thought: a reevaluation”. PNAS, June16, 2009 ) στον Δαρβίνο ‘η φυσική επιλογή δεν λειτούργει με ένα αυτόματο η μηχανιστικό τρόπο, αλλά σαν μια νοήμων (intelligent) και ηθική δύναμη’.

¹¹ Στο βιβλίο του “Mind and matter” που προαναφέραμε (University Press, University of Indiana, September 1958 )

¹² ibid